انزوا

به دور خود، مِیل به پیله بستن داشت

چو کرم های ابریشم، چنین می پنداشت

که سر ز پیله باز خواهد کرد روزی نو

ز حبس های ابد، سرِ گسستن داشت

و کرمِ کوچک این خانه تار تنید

تمام روزنه ها پُر، امید رستن داشت

دلش به خلوت خود، خو گرفت و تنها ماند

ز فکرهای های رهایی، خیال جَستن داشت

و کرم کوچک پیله، به دوری عادت کرد

گهی خیال رهایی، گهی نشستن داشت

و فکرهای نهایی ادامه خواهد داشت

چرا که کرم کوچک، غم شکستن داشت

 "شیما مجیدی"