همهمه ی یک ذهن مسدود

برون مى شوم

از حسرت ديروز

چون دارمت امروز!

تو خواستنى هستى

و من هم

به دل دارمت امروز!

عمرم به خيال روى تو

سپر گشت

چو جان دارمت امروز

و هر روز! 

در ذهن من و

چون جان عزيزى

اى پاره ى تن

عزيزِ هر روز!

شيما مجيدى

همهمه ی یک ذهن مسدود ...

 

دانى كه رسيدنت بقا بود مرا

آغشته به عطر و ماجرا بود مرا

دانى، تو مرا ز غم رها مى دارى؟

امنيت خاطرى مرا، مى داني؟

 

شيما مجيدى

همهمه ی یک ذهن مسدود ...

دلم آبستن مرگ است می دانی؟

دلم را در تلاءلوهای این گرداب می خوانی؟

دلم تنها،

دلم آشوب و پر درد است

تو می دانی؟

چرا در خواب می مانی؟

دلم آشفته تر،

از عالم و آدم گریزانم

چنین مردن روا باشد،

تو که جانی!

ولی اینجا و پنهانی،

غریب و ساکت و سرد و غزل خوانی

بدان ای یار

ای آوار

این تکرار

این تکرار

می مانی؟

               "شیما مجیدی"

همهمه ی یک ذهن مسدود ...

غرق شدن در هوای یار کجا

غرق شدن در انتظار کجا

آمدن در میان جمع ما

با سری در انفجار کجا

غرق شدن درون یک خوشی

با شدن درون خار کجا

غرق شدیم و می شویم بارها

اين كجا و درد هربار كجا

"شيما مجيدى"

همهمه ی یک ذهن مسدود ...

دلم آبستن مرگ است می دانی؟

دلم را در تلاءلوهای این گرداب می خوانی؟

دلم تنها،

دلم آشوب و پر درد است

تو می دانی؟

چرا در خواب می مانی؟

دلم آشفته تر،

از عالم و آدم گریزانم

چنین مردن روا باشد،

تو که جانی!

ولی اینجا و پنهانی،

غریب و ساکت و سرد و غزل خوانی

بدان ای یار

ای آوار

این تکرار

این تکرار

می مانی؟

               "شیما مجیدی"

همهمه ی یک ذهن مسدود ...

 

من باز به پرواز نزدیکترم
به نغمه و آواز نزدیکترم
آری دل پر شور و نوایم، بنده
به آرشه ی این ساز نزدیکترم
گاهی که رها هستم و گاهی دورم
به تو ای سازک دلباز نزدیکترم

"شیما مجیدی"

همهمه ی یک ذهن مسدود ...

  سوریه، عراق، ترکیه، جهان پر از جنگ برکنار دل خوش به طراوت عشقم، ماه من  فارغ ز هوای دمشقم، ماه من جنگ، بمب، کشتار و وحشت است، اما با تو من به باغ بهشتم، ماه من  کشورم پر از مصیبت و غم، داغ است  با مردم شوم سرشتم، ماه من تشنه است کشورم از جنوب و غرب، هرجا باز هم ز صلح نوشتم، ماه من خشکسالیست و آینده مان نامعلوم اینچنین به باغ بهشتم، ماه من جنگ به دنیا و دعوای قدرت است اما بخوان ترانه ی عشقم، ماه من جهان، مصیبتِ بار آمده ز انسان است ببند تو پلک های چشمم، ماه من   "شیما مجیدی"       همهمه ی یک ذهن مسدود ...ادامه مطلب

 

به دور خود، مِیل به پیله بستن داشت

چو کرم های ابریشم، چنین می پنداشت

که سر ز پیله باز خواهد کرد روزی نو

ز حبس های ابد، سرِ گسستن داشت

و کرمِ کوچک این خانه تار تنید

تمام روزنه ها پُر، امید رستن داشت

دلش به خلوت خود، خو گرفت و تنها ماند

ز فکرهای های رهایی، خیال جَستن داشت

و کرم کوچک پیله، به دوری عادت کرد

گهی خیال رهایی، گهی نشستن داشت

و فکرهای نهایی ادامه خواهد داشت

چرا که کرم کوچک، غم شکستن داشت

 

 

 "شیما مجیدی"

 

 

 

همهمه ی یک ذهن مسدود ...

 

من که خرسندم و دلشادم و این دلخوشیم

لحظه هایم همه را شاد و غزل خوان کرده ست

نه به یک جا بند و نه ز خود، باخبرم

شور دیروز که این لحظه فراخوان کرده ست

حال امروز دگرگون شده، عاشق شده ام

آری امروز مرا، شوق تو شادان کرده ست

من ز خود بی خبر و پای ز سر، سوی توام

آنچه چشم دگران، یکسره حیران کرده ست

عشق من، با همه ی جان و دلم آنِ تو باد

ای که دوریت، مرا سخت پریشان کرده ست

 

 

"شیما مجیدی"

همهمه ی یک ذهن مسدود ...